ආලෝකය සාධාරණය. ලොකු කුඩා, උස් පහත්, වේගයෙන් ගමන් කරන සහ හෙමින් ගමන් කරන, එය වෙතට සහ ඉන් ඉවතට ගමන් කරන, මේ හැමටම එකම වේගයෙන් නිරීක්ෂණය වෙයි.
මෙම දැනුම, මිනිස් සිතට සහජයෙන් ගෝචර නොවන එහෙත් වඩාත් වැදගත් සැඟවුනු රහසක් හෙලි කර දීමට උදවු වෙයි!
පසුගිය ලිපියෙන් ආලෝකයේ වේගය, එහි උත්පාදකයේ වේගයෙන් සහ නිරීක්ෂකයාගේ වේගයෙන් බාහිරව පවත්නා නොවෙනස්වන විශ්වීය නියතයක් බව දුටුවෙමු.
ඉහත රූපයේ වම් පස (a) සිටිනුයේ වේගයෙන් යන රොකට්ටුවක සිටින වාසනාවන්ත තැනැත්තෙකි. ඔහුට ඉහලින් සහ පහලින් ඇති කන්නාඩි දෙකක් හරහා හුවමාරු වන අලෝක කිරණයක් ඇත (ලේසර් කදම්බයක් ලෙස සිතමු ). යටින් ඇති බල්බයෙන් පිටවන එය ඉහත ඇති දර්පනයෙන් පරාවර්තනය වී නැවත පහලට පැමිනෙයි. රොකට්ටුව තුල සිටිනා මිනිසාට මෙය ඉතා පැහදිලි ලෙස දිස්වෙයි. හරිම සරලය.
දැන් දකුනු පස (b) බලන්න. මෙහි පෙනෙන්නේ පොලොව මත සිටිනා (අප වැනි ) අවාසනාවන්ත අයෙකුට ඉහත කී සරල සිද්ධිය පෙනෙන සැටිය. එම සිද්ධියමය. නමුත් ආලෝක කිරනය බිම සිට උඩට ගොස් ආපසු එනවාට අමතරව, ඉදිරියටද ගමන් කර ඇත. ඒ ඇයි? රොකට්ටුව ගමන් කර ඇති නිසාය. ඇතුලේ සිටින අයට නොපෙනුනත් එලියෙ සිටින අයට මෙම සමස්ත චලිතය පෙනෙයි. රොකට්ටුව අපට සාපේක්ෂව චලනය වෙන බැවිනි.
පොලොවට සාපේක්ෂව මෙම ආලෝක කිරණය වැඩි දුරක් ගමන් කර ඇත. රොකට්ටුවට සාපේක්ෂව නම් ගමන් කර ඇත්තේ අඩු දුරකි (ඉහලට සහ පහලට පමනි). නමුත් මෙම දෙදෙනාටම නිරීක්ෂණය වන ආලෝකයේ වේගය එකමය. (පසු ගිය ලිපියට අනුව, අලෝකයේ වේගය සෑම නිරීක්ෂකයාටම එක සමනය ) වේගය යනු දුර බෙදීම් කාලය වේ. a සහ b දකින ආලෝකයේ වේගයන් සම විය යුතුමය. නමුත් දුර පැහැදිලි ලෙසම වෙනස්ය. b ගේ දුර වැඩිය. එසේ නම්, b ගත කර ඇති කාලයත් වැඩි විය යුතුය. එකම සිදුවීම එකම වර සිදුවන මුත්, b ට වඩා හෙමින් a ට කාලය ගතවෙයි. (වාසනාවන්ත යැයි කීවේ එනිසාය) වේගයෙන් ගමන් කරන විට කාලය හෙමින් ගමන් කරයි.
රොකට්ටුව තුල සහ පිටත ඔරලෝසු දෙකක් තිබිනි නම් සහ ඒ දෙකම එකවර ක්රියාත්මක කර එකවර නතර කරන ලද නම්, අතුලත ඔරලොසුව අඩුවෙන් ගමන් කර ඇති බව පෙනෙනු ඇත. මෙය සැබැවින්ම සිදු කර ඇති පරීක්ෂණයකි. ඉතා නිවැරදි පරමානුක ඔරලෝසු අජටාකාශ යානා මත තබා පොලොවට ආපසු සසඳා තිබේ. රොකට්ටුව ඇතුලත කාලය ගමන් කර ඇත්තෙ හෙමිනි.
පෘතුවිය තත්පරයට කි.මි. 30 ක වේගයෙන් යන රොකට්ටුවකි. සූර්ය ග්රහ මන්ඩලය තත්පරයට කි.මි. 230 ක වේගයෙන් යන රොකට්ටුවකි. විශ්වයේ අපි සියල්ලෝම නොයෙක් වේග වලින් ගමන් කරමින් සිටින්න්නෝ වෙමු. සාපේක්ෂව වැඩි වේගයෙන් ගමන් කරන්නා අසලදී කාලය හිමින් ගමන් කරයි.
ඉහත රූපයේ සිදුවීම නිරපේක්ශ කාලය නම් සංකල්පයෙන් බැහැර වීම මගින් පැහැදිලි කිරීමට මුලින්ම නිර්භය වූයේ අයින්ස්ටයින්ස්ය. අනෙක් හැමෝම කල ලෙසට, කාලය නිරපේක්ශව තබා (අපගේ ඉන්ද්රිය ගෝචර මනසට අනුකූල වන ලෙස ) අලෝකයේ වේගය සාපේක්ෂ ලෙස ගෙන මෙය විසඳීමට නොහැකි වූයේ එය පරීක්ෂණාත්මක දත්ත හා නොගැලපුන බැවිනි. එකල පරමානුක ඔරලෝසු සහ රොකට්ටු නොතිබුනත් මීට ඉහත ලිපියේ පරිදි මිචෙල්සන්-මොර්ලි පරීක්ෂණය මගින් අලෝකයේ වේගය නියත බව පෙන්නන ලදී.
දත්ත සහ තර්කනය සමඟ නොගැලපෙන විටදී ඉන්ද්රිය ගෝචර මනසේ සීමාවන්ගෙන් බැහරව තර්කානුකූල විසඳුම් දෙසට නොබියව පිය නැගීම මගින් සාපේක්ෂතාවාදය ලොවට හඳුන්වාදීමට අයින්ස්ටයින්ට මෙසේ හැකිවිය.
අපගේ ඉන්ද්රීය ගෝචර මනසට ගෝචර වන ලෙසම හැසිරීමට විශ්වය බැඳී නොසිටී. ඉහත සිද්ධිය දැන් අයින්ස්ටයින් මුලින්ම කල ලෙසට සරල ගණිතයෙන් පෙන්වමු. විශ්වයේ භාෂාව ගණිතයයි. මෙයට අකමැති අයට ලිපිය අවසානයේ ඇති ගැටලුව වෙත කෙලින්ම යොමු වීමට හැකිය.
(දකුනු පස, ගමන් කරන්නාට අනුව කාලය t') 2
දැන් පයිතගරස් ප්රමේයය අනුව
3
ඉහත සමීකරණ 1, 2, 3 විසඳීමෙන්
මේ අනුව ගමන් කරන්නාගේ කාල ප්රමාණය (t) නිශ්චලව සිටින්නාගෙ කාල ප්රමාණයට (t') වඩා අඩු බව පෙනෙයි.
1 ගැටළුව :
ඔබ අලෝකයේ වේගය මෙන් අඩක (c/2) වේගයෙන් ගමන් කරන රොකට්ටුවක නැගී වසර 10 ක් ගමන් කර, නැවත පෘතුවියට පැමින සිටී. පෘතුවියේ සිටින ඔබගේ මිතුරන් (හෝ සතුරන්) වසර කීයක් ගත කර තිබේද?
2 ගැටළුව :
ඔබ 300 ක වේගයෙන් ගමන් කරන අතර ඔබගේ මිතුරා 200 ක වේගයෙන් ඔබ දෙසට එයි. පසුකර යන මොහොතේදී ඔබ දෙදෙනාම අනෙකාගේ ඔරලෝසුව කැරකෙන වේගය බලා එය තමන්ගේ ඔරලෝසුව කැරකෙන වේගය සමඟ සසඳයි. ඔබ දෙදෙනා ගේ සැසඳීම් වෙන වෙනම කෙසේ වේද?
දින කීපයකින් පිලිතුරු සඳහා කොමෙන්ට්ස් බලන්න. එමෙන්ම ඔබගේ පිලිතුරු සහ අදහස් කොමෙන්ට්ස් වල පල කරන්න.
මීලඟ ලිපියෙන් තවත් විශ්මිත විද්යා සොයාගැනීමක් සමඟ හමුවෙමු!